“Yeni Çin” olarak adlandırılan bir güç, adeta Çin ekonomisine meydan okuyor. 16 ülkeyi içinde bulunduran bu yeni güç, ucuz işgücü ve vergi avantajları ile 2009 yılından günümüze %7,8 ile dünya ortalamasının üzerinde büyürken, yabancı yatırımları yüzde 338 arttı.
Küresel ekonominin iki numarası Çin’de son iki ayda yaklaşık 190 milyar dolar sermaye çıkışı yaşandı. Ekonomisinin geleceğine ilişkin tartışmalar devam ederken, o mühim detay, Çin ekonomisindeki gerilemenin gizli nedenlerinden biri olarak gösteriliyor. Uluslararası Araştırma Kuruluşu Stratfor’un raporuna göre, ‘Yeni Çin’ olarak gösterilen 16 ülke Asya devine adeta meydan okuyor. Etiyopya, Uganda, Tanzanya, Srilanka, Kenya, Endonezya, Filipinler, Kamboçya, Vietnam, Laos, Myanmar, Bangladeş, Meksika, Nikaragua, Dominik Cumhuriyeti ve Peru’dan oluşan 16’lı blok Çin’i kopya ederek zirveye yerleşmeyi hedefliyor.
Yaptıkları şey ise fazlasıyla kolay, Çin’in 1990’lı yıllardan bugüne kadar uyguladığı ekonomi politikalarını takip ediyorlar. Bu ülkeler, ucuz iş gücü, ciddi vergi indirimleri yanında hammadde ve ticaret yollarına ucuz ulaşım imkanı sayesinde milyarlarca dolarlık yabancı yatırımcıyı çekmeyi başarıyor.
Bu 16’lı blok, küresel ekonomik krizi de fırsat bilerek, 2009 yılından bugüne dünya ortalamasının üzerinde bir ekonomik büyüme gösterdiler. Yabancı yatırımlar toplamda yüzde 338 arttı. Bu ülkelerin 2011 ve 2012 yılları arasında, GSYİH’sı % 7,8 ortalama ile küresel ortalamanın iki katı daha fazla büyüdü. 2010’dan bu yana tekstil ve ayakkabı ihracatında kayda değer bir artış yaşandı.
Çin’in ekonomik sorunları ve birçok sektörün üretim kapasitesine ulaşması Etiyopya ve Meksika Endonezya ve Peru, 16 farklı ülke için kapıyı açtı. Çoğu az gelişmiş ülke statüsünde olan bu ucuz iş gücü, vergi indirimi ve yasal avantajları yabancı şirketlere sunarak yabancı şirketlerin dikkatini çekiyor. Araştırma kuruluşu Stratfor tarafından yayınlanan rapora göre, bu ekonomiler doğrudan yatırımlarda şimdiden Çin ekonomisini etkileme yolundalar.
Stratfor’un raporunda, farklı ekonomilere ilişkin çarpıcı bilgilere yer veriliyor. Örneğin, Myanmar’da aylık ücretler 32 dolar iken Kamboçya’da 80 dolar, Tanzanya’da ise 44 dolar civarında. Peru, tüm sınırları ve limanlarını batılı şirketlere açarken, Etiyopya yüzde 338’lik doğrudan yatırım artışıyla tekstil üretiminin yeni gözdesi. İlgili coğrafyalarda işlerin özellikle rüşvetle ilerlemesi, altyapı ihalelerinden üretim tesisi kurmaya kadar birçok alanda şirketlere avantaj sağlıyor. Günde 1 doların altında sigortasız çalıştırılanların çoğu da kadın ve çocuklardan oluşuyor. Kısacası, ilgili ülkeler tarafından küresel şirketlerin en sevdiği ortam onlara sunulmuş oluyor.
